BARILOCHE, "Swieta wsrod gor i jezior/ Navidad entre montañas y lagos"

Jestesmy w Parku Narodowym Nahuel Huapi, w Andach Patagonskich, w prowincji Rio Negro. Mieszkamy chwilowo na kempingu, kilka kilometrow od slynnego kurortu Bariloche. Chwilowo, poniewaz od jutra rozpoczynamy nasz 2-tygodniowy trekking po gorach!!! Zaplanowalismy spedzic niezapomniane Swieta Bozego Narodzenia wsrod tej pieknej scenerii, naokolo tylko gory i jeziora... Widoki juz sa przepiekne, a pobliskie szczyty zachecaja zeby je zdobywac jak najszybciej:) Poniewaz nie bedziemy miec w najblizszym czasie kontaku z internetem, zyczymy wszystkim SPOKOJNYCH I WESOLYCH SWIAT I WSPANIALEGO 2009 ROKU!!!

A wlasnie... zglosilismy bloga do konkursu Blog Roku 2008. Jesli macie ochote na nas zaglosowac, bylibysmy bardzo wdzieczni :) Wiecej na: http://www.blogroku.pl/kategoria.html?catId=33
...................................................................................................
Estamos en el Parque Nacional Nahuel Huapi, en la parte patagonica de la Cordillera Andina, en la provincia Rio Negro. Por ahora estamos acampados en un camping cerca del famoso y supercaro Bariloche. Digo, por ahora, porque a partir de mañana empezamos un trekking de 2 semanas por las montañas. Pensamos pasar una Navidad y Año Nuevo inolvidable en medio de la cordillera y los lagos. Los paisajes ya son hermosisimos y no podemos esperar para ver mas :) Dentro de las proximas semanas no vamos a tener conexion al internet ni ningun tipo de civilizacion. Por eso aprovecho para desear a todos un MUY FELIZ NAVIDAD Y PROSPERO AÑO NUEVO 2009!!!

GENERAL MADARIAGA, "fiesta nacional del gaucho"

Poemat w 5 strofach na cześć gaucho

Dumny jeździec na swym koniu,
Kontempluje w samotności,
Pampę, która jego życiem,
Śmiercią jemu, brak wolności,

Noce spędza pod gwiazdami,
Mięsem żywi się wyłącznie,
Pije mate przy ognisku
Koń z nim zawsze, nieodłącznie,

Nocą przy gitary dźwiękach,
Swe radości i swe troski,
Wyśpiewuje do księżyca,
Niespokojny duch kreolski,

W rękach swoich trzyma lejce,
Ma kapelusz na swej głowie,
Przez rozległe ziemie pampy,
Pędzi dzikich krów pogłowie,

A gdy ciemna noc przeminie,
I gdy nowy dzień nastanie,
Dumny je jeździec na swym koniu,
Wierny pampie pozostanie.

Piotr Janus

Tego nie moglismy przegapic. Zobaczyc prawdziwych gauchos (kowboje latynoamerykanski) podczas wielkiego, dorocznego gauchowskiego swieta w sercu prowincji Buenos Aires to bylo dla nas naprawde cos! Dumni jezdzcy, ubrani w tradycyjne stroje, najpierw prezentowali sie na ulicach Madariagi, a nastepnie popisywali sie swoja zwinnoscia w konkurencji zwanej "jineteada". Wszystkiemu towarzyszyl barwny, rodzinny piknik z nieodlacznym asado (wielkie grillowanie) i mate. Wieczorem tymczasem, cale miasteczko spotykalo sie na wielkiej zabawie z koncertami, wystepami komikow, stoiskami z rekodzielem i emocjonujacym wyborem Flor del Pago (najladniejszej dziewczyny, Krolowej Gaucho).
...................................................................................................
No pudimos perder este acontecimiento. Una gran fiesta gauchesca en el corazon de las pampas, en la provincia de Buenos Aires! Los jinetes orgullosos, en sus trajes tradicionels, desfilaban por las calles de Madariaga para despues demostar su destreza criolla en la "jineteada". Era un acontecimiento muy familiar con un asado y mate por supuesto. Por la noche seguia la fiesta con conciertos, presentaciones de humoristas, feria de artesanias y la eleccion de Flor de Pago (la chica mas hermosa del pueblo).

MAR DEL PLATA, "nadmorskie wakacje/ vacaciones en la costa"

Spacerujemy wolnym krokiem po glownym deptaku o nazwie San Martin. Naokolo knajpki, kafejki i sklepy z przeroznymi pamiatkami. W powietrzu unosza sie zapachy pizzy oraz swiezo usmazonych "churros". Intensywne remonty na ulicy swiadcza o tym, ze sezon turystyczny jest juz tuz tuz. Przecinamy 6-pasmowa Avenida Colon. Na niewielkim placu zgromadzil sie tlum ludzi. Dzis uliczny koncert daja "Malditos Simuladores". Jakis czas kolyszemy sie w rytm muzyki, ktora jest mieszanka rock'a i blues'a. Grupa gra wlasnie wpadajacy w ucho "el viejo Boulevard". Nabywamy plyte z autografem i idziemy dalej wzdluz wielopietrowych hoteli i blokow mieszkalnych, ciagnacych sie na calej dlugosci wybrzeza. Mijamy dawny hotel Provincial, potezny obiekt, ktory z nieznanch nam wzgledow nie jest uzytkowany. Dwie przecznice dalej znajduje sie Aleja Gwiazd. W betonowych plytach swoje dlonie (a czasem stopy) odcisneli aktorzy, ktorzy przyjechazdzali do miasta z okazji corocznego festiwalu filmowego. Jedyne znajome nam nazwiska to Natalia Oreiro, Susana Gimenez i Jeremy Irons.

Nastepnie schodzimy na plaze. Zdejmujemy buty i nasze stopy zanuzaja sie w mieciutkim piachu. Nasze twarze omiata porywista morska bryza. Mijamy dziesiatki ludzi leniwie wylegujacych sie na sloncu. Jest goraco. Marzy nam sie chwila ochlody, ale zimne wody Oceanu Atlantyckiego zdaja sie odstraszac od kapieli. Wychodzocy z wody ratownik, widzac nasze wahania, usmiecha sie i wola "no duden!" (dosl. nie watpcie!). Zanurzamy sie calkowie. Czujemy sie cudownie zrelaksowani. Przez glowy przebiega mysl "jak wspaniale byc w Mar del Plata".
Po raz kolejny podziekowania naleza sie Mircie i Rubenowi. Gdyby nie ich uprzejmosc nie byloby nas tutaj.

...................................................................................................
Estamos paseando tranquilamente por la peatonal San Martin. Nos rodean tiendas con diferentes souvenirs, ropa elegante y calzado deportivo. En el aire el aroma de los churros se mezcla con el, de la pizza. La calle esta parcialmente en obras, lo que significa que la temporada alta esta muy cerca. Cruzamos la amplia Av. Colon para llegar a la plazoleta donde se esta acumulando la gente. Hoy "los Malditos Simuladores" dan un concierto al aire libre. Junto con otros disfrutamos los ritmos de estilo rock-blues. En este momento tocan "el viejo Boulevard". Compramos un disco con autografo y seguimos paseando a lo largo de la costa llena de hoteles de lujo y bloques de viviendas. Pasamos al lado del Gran Hotel Provincial que, por razones muy miesteriosas, esta actualmente fuera del uso. Dos cuadras mas adelante hay un lugar donde las estrellas (actores) dejaron en la acera huellas de sus manos (o pies). Cada año en la ciudad se organiza un prestigioso festival del cine. Los unicos apellidos que nos suenan son: Natalia Oreiro, Susana Gimenez y Jeremy Irons. Nos dirigimos hacia la playa. Las piernas descansan al pisar sobre la arena. Hace una brisa maritima refrescante. Hace calor pues decidimos bañarnos. En un primer instante parece que el Oceano Atlantico no es apto para hacerlo. Un guardavivas viendo nuestras vacilaciones, nos anima gritando "no duden". Nos sumergimos completamente. Nos sentimos relajados "al palo". ¡Que bien es estar en Mar del Plata!
Queremos agradecer a Mirta y Ruben. Sin su amabilidad no fuera posible que estaramos aqui.

BUENOS AIRES, "porwrot do miasta/ el regreso a la ciudad"

Jak kazda wielka metropolia, Buenos Aires ma swoje jasne i ciemne strony. Dla jednych stwarza szanse, mozliwosci rozwoju, dla innych stanowi zagrozenie. To siedemnastomilionowe miasto (1/3 ludnosci Argentyny) niewatpliwie tetni zyciem. Rozwija sie tu nauka, kultura, sztuka. Niezliczone bary, kafejki, kluby tanga przyciagaja zarowno miejscowych jak i turystow. Uliczni artysci, rozstawieni ze swoim rekodzielem na glownych placach i deptakach, dodaja miastu kolorytu. Oferta kulturalno-rozrywkowa zaspokoi wszelkie gusta. Ja rowniez dalam sie wciagnac w wielkomiejskie atrakcje i skorzystalam z okazji przeszkolenia w nietypowej dziedzinie. Zapisalam sie na Kurs Degustacji Wina...Tak, tak, "wyczuwalne delikatne nutki owocow lasu" i te sprawy. Co zlosliwsi pewnie stwierdza ze mam snobistyczne zainteresowana, ale ja traktuje to calkiem na serio. Cos po tej Geografii przeciez robic trzeba ;) Kurs byl bardzo profesjonalny, ale atmosfera byla "wyluzowana". Trafilam na bardzo sympatyczna i aktywna grupe. Duzo smiechu i laczenie przyjemnego z pozytecznym. Wracajac jednak do mojego obrazu Buenos Aires...Miasto ani na chwile nie daje zapomniec o swoich ciemnych stronach. Juz jadac z lotniska, pierwszy obraz jaki sie wylania to dzielnice biedy, ciagnace sie na obrzezach aglomeracji. Po zmroku, mieszkancy tych dzielnic rozpraszaja sie po ulicach miasta z wielkimi taczkami, na ktorych gromadza wszystko co uda im sie wydobyc ze smietnikow (glownie karton, szklo, aluminium itp). "Cartoneros" tworza nieodlaczny element nocnego zycia Buenos Aires, nie stanowiac jednak bezposredniego zagrozenia dla przechodniow. Nie oznacza to jednak, ze mozna sie tu czuc bezpiecznie. Wrecz przeciwnie. Przed przyjazdem do Ameryki Lacinskiej nie rozumielismy zanczenia slowa "inseguridad" (brak poczucia bezpieczenstwa, niepewnosc), teraz poznalismy je na wlasnej skorze. Jest powszechnie wiadome, ze we wszystkich miastach europejskich trzeba uwazac na zlodzei i nie spacerowac po zmroku w wyznaczonych dzielnicach, tutaj jednak chodzi o cos zupelnie innego. "Inseguridad" to utracone zyciowe oszczednosci trzymane w banku w 2001r.; to niepewnosc otrzymania emerytury przy ciaglych prywatyzacjach i nacjonalizacjach; to hiperinflacja odczuwana na wlanej kieszni; to skorumpowana policja i urzednicy; to pistolet przystawiony do glowy w bialy dzien na srodku placu; to smierc za buty czy zegarek. Z tej perspektywy Warszawa jest bardzo spokojnym miastem. Mimo wszelkich powzietych srodkow ostroznosci i nas nie ominely przykre sytuacje. Miasto szyderczo sobie z nas zakpilo zostawiajac moich rodzicow z trauma i bez paszportow na dzien przed wylotem. Od tamtej pory nie potrafie spokojnie spacerowac, ani cieszyc oka atrakcjami miasta.
Como cada grande metropolí, Buenos Aires tiene sus dos caras. Por una parte da oportunidades, por otra, crea peligros. En esa bulliciosa ciudad de 17 miliones de habitantes (1/3 de habitantes de Argentina) encuentras de todo: miles de cafes, bares, clubes de tango, artistas callejeros con sus artesanias y una oferta infinita de actividades culturales. Yo decidi aprovechar la ocasion y tambien participar en las ventajas que da vivir en La Capital Federal. Me inscribi en un Curso de Capacitacion Sensorial en la Degustacion de Vinos...Si, si, se trata de los "frutos del bosque" etc pero yo lo tomo bastante en serio. Sinceramente, uno no puede ganarse la vida con Geografia...;) Bueno, volviendo a mis impresiones de Buenos Aires. Aparte de todas las cosas buenas, la ciudad no te deja olvidar de su segunda cara. Los barrios de miseria en las afueras, los"cartoneros" que aparecen por todas partes despues del atardecer y el inconsolable sentido de inseguridad. Antes de venir a America Latina no conocimos este término, ahora si, de nuestra propia experiencia.

RESISTENCIA, "vive l'art"

"Fogon de los Arrieros" to willa w centrum miasta Resistencia, gdzie w latach 70. i 80. XX w. spotykali sie ze soba najwieksi argentynscy artysci. Kazdy z nich pozostawial po sobie pamiatke w postaci rzezby, obrazu, rysunku lub wiersza, co w sumie zlozylo sie na niepowtarzalna kolekcje dziel sztuki. Jest to wybuchowa mieszanka przeroznych stylow, niewybrednego humoru i ukrytego przeslania politycznego. Niestety nie bylismy w stanie zrozumiec wiekszosci artystycznych zartow odnoszacych sie do konkretnych wydarzen, w konkretnych epokach politycznych. Samo miejsce wywarlo na nas jednak duze wrazenie.
Po spokojnym poranku, spedzonym na niespiesznym zwiedzaniu miasta, w domu czekala nas niemila niespodzianka... Gdy bylismy juz prawie spakowani, gotowi do przemieszczenia sie na dworzec autobusowy, skad mielismy oplacony juz przejazd do Buenos Aires, zdarzylo sie nieuniknione. Zajrzelismy do biletow autobusowych, zeby sprawdzic numer platformy i zbledlismy z wrazenia. Na bialym papierku widniala WCZORAJCZA data odjazdu! Spojrzelismy na siebie przerazeni. Co teraz? Pedem na dworzec, do kasy. Ruben jechal jak szalony, zebysmy tylko zdazyli. Na szczescie wszystko dobrze sie skonczylo dzieki naszym gospodarzom. Juz za chwile wygodnie siedzielismy w autobusie do stolicy. Dziekujemy Wam!!!

...................................................................................................

"Fogon de los Arrieros" es una casa en el centro de la ciudad de Resistencia donde en los años 70. y 80. del siglo XX se reunian artistas mas descatantes de Argentina. Cada uno dejo alli una de sus obras que en suma resulto en la creacion de una collecion irrepetible.
Visitando la casa absorbiamos la riqueza del arte que nos rodeaba. Que lastima que por la falta de conocer la realidad argentina, en muchas ocasiones no entendiamos el doble sentido que un artista queria presentar por su obra. Eso es siempre lo mas interesante.
Por la tarde nos esperaba una sorpresa desagradable. Ocurrio, ¡que nuestros boletos eran para ayer! Pero tenemos que ir hoy para encontrarnos con los padres de Ana! Muy rapido al terminar, a la taquilla. Por suerte habia asientos libre, entonces vamos hoy. Todo termino bien gracias a Mirta y Ruben. Muchisimas gracias a Ustedes.

RESISTENCIA, "ksiega dzungli/ el libro de la selva"

Park Narodowy Chaco znany jest z tego, ze zamieszkuje go wiele egzotycznych zwierzat (np. pancerniki, tukany). Przestrzegano nas, ze wsrod nich zyja jadowite weze, wiec ubralismy sie szczelnie i przed wycieczka zaopatrzylismy sie w... dwumetrowy kij.

Pierwsze, co nas uderzylo po zanurzeniu sie w gestwine dzungli, to niewyobrazalnie wilgotne, rozgrzane powietrze, odbierajace chec do stawiania kolejnych krokow. Natychmiastowo zawisla wokol nas chmura komarow, co tylko utwierdzilo nas w przekonaniu, ze nie jestesmy mile widziani w tym niegoscinnym srodowisku.
Uzbrojeni w poltora litra wody, spray na komary, no i kij, ruszylismy przed siebie. Podazalismy caly czas naprzod, szeroka na 2 metry, piaszczysta droga. Innych sciezek nie bylo a mur w postaci zwartej roslinnosci uniemozliwial torowanie sobie wlasnych szlakow. Co jakis czas mielismy okazje dostrzec wygrzewajace sie na sloncu iguany, ktore widzac nas, smiesznie zrywaly sie i pomykaly przed siebie.
Po okolo 5 godzinach z ulga opuscilismy piekny, tajemniczy, lecz wrogi czlowiekowi las. Bylismy spragnieni (woda skonczyla sie juz po 2 godzinach marszu), zmeczeni, brudni, ale jednoczesnie zadowoleni i dumni z tego, ze odwazylismy sie do niego wkroczyc. Podczas naszej wycieczki nie spotkalismy ani egzotycznych zwierzat ani ludzi. Gdy ludzie i zwierzeta przeczekiwaly najwiekszy upal odsypiajac sieste, my rzucalismy wyzwanie poteznej dzungli.
Tego wieczoru poczulismy, ze w pelni zaslugujemy na relaks. Bez wahania skorzystalismy z zaproszenia Mirty i Rubena do wypluskania sie w ich wielkim jacuzzi!!! Piana, babelki i zasluzony odpoczynek.

...................................................................................................

El Parque Nacional Chaco es famoso por los animales exoticos que lo habitan (ej. armadillos, tucanos). Nos advertieron que podemos encontrar tambien viboras, pues por las dudas llevamos para defendernos ... un palo de dos metros.

Lo que nos asombro, al sumergirnos en la densa jungla, fue un aire increiblemente humedo, y caloroso, que quitaba ganas de hacer cualquier esfuerzo. Nos rodeo inmediatamente un monton de mosquitos que no dejaba vivir. No estuvimos bienvenidos en este lugar.
Armados en una botella de agua de 1,5 litro, un repelente y un palo, empezamos a caminar. Seguiamos un camino arenoso de 2 metros de ancho. No habia otros senderos y la pared de la vegetacion impedia pasar si quisieras hacerte tu propio. De vez en cuando veiamos grandes iguanas calentandose al sol.
Despues de alrededor de 5 horas de la marcha dejamos atras el bosque inhospitalario. Teniamos sed, hambre, estabamos sucios y cansados pero al mismo tiempo contentos que habiamos tenido el coraje para recorrerlo. Durante nuestra excursion no encontramos seres vivos. Mientras nosotros "desafiamos" al bosque todos tomaban la siesta.
La tarde pasamos relajandonos en el jacuzzi de Mirta y Ruben.

RESISTENCIA, "szef kuchni poleca!/ a la manera de dos chefs!"

Stajemy sie coraz bardziej slawni!:) Wczoraj radio a dzis... Zacznijmy jednak od poczatku. Zaraz po sniadaniu wybralismy sie wspolnie z Rubenem na wycieczke do rezerwatu Isla del Cerrito. Po drodze czulismy sie osaczeni przez otaczajaca bujna roslinnosc, w tym przepiekne lasy palmowe. Bedac juz na miejscu postanowilismy zwiedzic okolice pedalujac na dwoch kolkach. Wskoczylismy na bicykle i na poszukiwanie harcujacych po rezerwacie wyjcow. Malpy wyly w nieboglosy, ale latwo bulo je zlokalizowac. Na jakis czas zatrzymalismy sie przy Rio Parana by podziwiac jak wielkie masy wody majestatycznie posuwaja sie naprzod. Co chwile robilismy tez przerwy by przyjrzec sie co bardziej intrygujacym roslinom oraz otrzec lejacy sie z czola pot. Malpy wypatrzylismy w okolicy hoteliku Hosteria del Sol. Niesamowite, w jaki sposob takie maluchy sa w stanie wydobyc z siebie krzyki, ktore slychac na 20 km.
W Hosteria del Sol tymczasem, zaobserwowalismy jakies zamieszanie. Bardzo nas to zainteresowalo. Okazalo sie, ze krecono program kulinarny zatytulowany "Entre Amigos" (cos w stylu naszego Maklowicza lub Pascala). Bylismy zaskoczeni i przerazeni jednoczesnie, gdy zaproszono nas przed kamery abysmy, jako zagraniczni eksperci, ocenili potrawy przygotowane przez dwoch, sympatycznych szefow kuchni. Bylo palce lizac!:) Na koniec pozdrowilismy po polsku wszystkich widzow programu.
Wieczorem przekonalismy sie, dlaczego Resistencia nazywana jest miastem rzezb. Przynajmniej jedno dzielo sztuki zdobi kazde skrzyzowanie w miescie.
Na kolacje nasi gospodarze zaserwowali nam regionalny specjal mondongo oraz jajka z kawiorem. Prawdziwe niebo w gebie!

...................................................................................................
¡Nos hacemos cada vez mas famosos! Ayer radio, hoy... A ver, comenzemos desde un principio. Despues del desayuno fuimos junto con Ruben a la reserva Isla del Cerrito. De paso habia ocasion de ver una naturaleza abundante y lindos bosques de palmeras. Al llegar decidimos recorrer los alrededores pedaleando. Subimos las bicicletas y a buscar los monos aulladores. Aunque gritaban no fue facil localizarlas. Nos paramos un rato para admirar como avanzan grandes aguas del rio Parana. Haciamos tambien paradas para ver la flora que nos intrigaba y... para borrar el sudor del rostro. Los monos encontramos cerca de la Hosteria del Sol. Parece imposible, como unos animales tan chicitos son capaces de hacer un ruido que se oye 20 km mas adelante.
Mientras tanto, en la Hosteria de Sol pasaba algo interesante. Resulto, que estaban haciendo un programa de cocinar titulado "Entre Amigos". Quedamos muy sorprendidos y asustados cuando nos invitaron enfrente de las camaras, para que probaramos y comentaramos la comida preparada "a la manera de dos chefs". Estaba riquisimo! Despues saludamos en polaco a todos los espectadores del programa.
Por la tarde en nuestros propios ojos pudimos ver porque a Resistencia se la denomina la ciudad de las esculturas. En cada cruze hay por los menos una obra del arte.
Para la cena nuestros anfitriones nos prepararon "mondongo" - cocina regional y huevos con caviar. ¡Que delicioso!

RESISTENCIA, "wiatr we wlosach/ el viento me despeina"

Chaco przywitalo nas bardzo cieplo i slonecznie po dlugiej, nocnej podrozy autobusowej. To byl nasz pierwszy kontakt z oblepiajacym powietrzem, charakterystcznym dla goracego klimatu podzwrotnikowego. Juz pierwsze minuty po opuszczeniu autobusu uswiadomily nam, ze w tej czesci swiata, zycie bez klimatyzacji moze byc tylko powolna wegetacja. Rownie gorace jak tutejszy klimat, bylo przyjecie naszych gospodarzy. Z dworca zagarnal nas Ruben (szwagier Lucii z Buenos Aires) i zabral do swojego apartamentu, gdzie Mirta (siostra Lucii) juz czekala z pysznym sniadaniem. Od razu poczulismy sie jak w domu, wsrod rodziny. Nasi przybrani wujkowie, nie tylko wspaniale nas ugoscili (dostalismy wlasny pokoj z lazienka), ale takze przygotowali mnostwo atrakcji na czas naszego pobytu w Resistencii. Szybki prysznic i juz jestesmy gotowi podbijac Chaco! Gdy uslyszelismy o pierwszym punkcie programu, nie moglismy uwierzyc wlasnym uszom: rejs motorowka Rubena po rzece Parana! To byla niesamowita przygoda: blekit nieba, woda, wiatr we wlosach, czysta radosc i poczucie wolnosci na rio Parana! Rzeka, o ktorej tyle razy czytalismy, slyszelismy, uczylismy sie, niebieska linia na mapie, teraz rozlewa sie przed naszymi oczami miedzy dwoma odleglymi brzegami. Po szalonej przeprawie na motorowce, Mirta i Ruben postanowili nas zabrac do smazalni ryb na lokalny przysmak wagi ciezkiej. Waga ryby Surubi, moze dochodzic do 80kg! Tego dnia zwiedzilismy jeszcze Paso de la Patria, gdzie lacza sie dwie olbrzymie poludniowoamerykanskie rzeki, Parana i Paragwaj, oraz miejscowosc-skansen, Santa Ana. Jednak najwieksza niespodzianka czekala nas na wieczor. Zostalismy zaproszeni do radia!!! Maria Elba, ktora prowadzi niedzielna audycje w Radiu Chaco, jest rownoczesnie prezesem Zwiazku Polonii w Resistencii. Zaprosila nas na przesympatyczna audycje, w ktorej opowiadalismy troche o naszej podrozy, troche o zyciu w Polsce i o samych Polakach. Obiecala przekazac nam nagranie, wiec wkrotce prawdopodobnie pojawi sie ono na blogu :) Po tych wszystkich przygodach, dzien zakonczylismy na tarasie naszego tymczasowego domku, przy lampce wina i pysznej kolacji przygotowanej przez Mirte. Zyc nie umierac!

...................................................................................................
Despues de una noche en el colectivo, Chaco nos dio una bienvenida muy cordial y...calida. Eso fue nuestro primer contacto con el clima subtropical. Jamas en nuestras vidas conocimos un calor tan aplastante. No nos podemos imaginar una vida en esta parte del mundo sin aire acondicionado. Afortunadamente, la recepcion de nuestros anfitriones fue tan calida como el mismo clima. Ruben (el cuñado de Lucia de Buenso Aires) nos vino a buscar en el terminal y nos llevo a su casa donde Mirta (la hermana de Lucia) ya nos estaba esperando con un desayuno delicioso. Desde el primer instante, nos sentimos como en casa, como con familia. Aparte de una recepcion tan amable, nuestros tios adoptivos nos habian preparado muchas actividades para el tiempo de nuestra estadia. Cuando oimos que ibamos a navegar en una lancha por el rio Parana, no pudimos creerlo! Fue una aventura inolvidable: el cielo color azulejo, el agua, el viento, pura alegria y sentido de libertad!! Tantas veces oiamos, leiamos y estudiabamos sobre este rio y ahora lo podemos ver con nuesros propios ojos! Antes era solo una linea azul en el mapa, ahora es agua abundante que sentimos con todos nuestros sentidos! Despues de la aventura en la lancha, Mirta y Ruben nos invitaron a almorzar una especialidad regional, Surubi, un pescado que puede llegar hasta 80kg! este dia visitamos tambien el Paso de la Patria, donde se unen 2 gigantes sudamericanos, los rios Parana y Paraguay. Vimos tambien una ciudad donde "el tiempo se detuvo hace 200 años", Santa Ana. Sin embargo, la gran sorpresa nos esperaba por la noche. Nos invitaron a la radio!! Maria Elba, que es gerente de la Asociacion Polaca en Resistencia, tiene su audicion en radio Chaco los domingos por la tarde. La entrevista fue supersimpatica. Durante mas de una media hora hablamos sobre nuestro viaje,la Polonia contemporanea y los Polacos de hoy. Nos prometio pasar la grabacion, pues espero que luego aparezca en el blog!! Despues de un dia lleno de aventuras, acabamos la noche en la terraza, tomando un vino y comiendo una rica cena preparada por Mirta..

SALTA, "do wiosel!/ ¡a remar!"

No i wreszcie! Wybralismy sie na nasz pierwszy wspolny rafting. Odbyl sie on na rzecze Rio Juramento. Po podpisaniu dokumentu, ze do pontonu wchodzimy na wlasna odpowiedzialnaosc i po krotkiej prezentacji, w jaki sposob nie skonczyc za burta, rozpoczelismy splyw. W przygodzie uczestniczylo w sumie 7 osob i... dwa sympatyczne psy. Czworonogi nalezaly do naszego 'kapitana', Niemca Franka, ktory zakochawszy sie w Argentynie bezpowrotnie porzucil swoj kraj. Choc urode mial typowo germanska zaskoczyl nas jego wyluzowany sposob bycia i poczucie humoru, ktorego miaszkancom kraju nad Renem zazwyczaj brakuje;)

Pierwsze 20 minut splywu bylo bardzo spokojne. Potem zarty sie skonczyly, nadeszly przelomy na rzece a wraz z nimi krzyki, piski i szalenstwo na calego. Duze wrazenie zrobily na nas psy, ktore ze stoickim spokojem biegaly sobie jakby nigdy nic po pontonie. Dwie godziny splywu minelo jak z bicza trzasnal i chcialo sie krzyczec: jeszcze! No ale w koncu wszystko, co dobre szybko sie konczy. Na pocieszenie zostalo nam asado (argentynskie grillowanie). Nie pamietam, kiedy osatnim razem z takim apetytem pochlonelismy mieso w takich ilosciach!!!

Na koniec serdeczne pozdrowienia dla Danielle z Brazyli i Ruth z Nowej Zelandi, z ktorymi wspolnie przezyczlismy te szalona przygode.

...................................................................................................

¡Por fin! Fuimos juntos a nuestro primer rafting. Tuvo lugar en el rio Juramento. Antes de comenzar tuvimos que signar un documento que vamos a nuestra propia responsibilidad. Tambien nos instruaron que hacer en los momentos de peligro. En la aventura participaron 7 personas y... dos perros muy simpaticos. Los perros pertenecian a nuestro 'capitan'. Era aleman y se llamaba Frank. Se enamoro totalmente en Argentina y hace 8 anos que no visito su pais natal. Aunque tenia un aspecto tipico germanico nos enctanto porque era 'tranqui argentino' y tenia el sentido de humor que normalmente les falta a los alemanes.

Primero 20 minutos era muy facil de navegar. Luego alcanzamos los rapidos y empezo el entretenimiento. Gritamos a toda fuerza haciendo todo lo posible para no caer de la balsa. Nos impresionaban los perros que estaban muy tranquilos. Para ellos era un pan comido. Dos horas del rafting paso en cerrar y abrir los ojos. Despues de la aventura comimos junto con nuestro equipo un asado. Teniamos tanto hambre que devoramos grandes cantidades del carne.

Aprovechando de la ocasion queremos dar recuerdos a Danielle de Brasil y Ruth de Nueva Zelanda, con quienes pasamos esta aventura.

SALTA, "ile lat ma kaktus?/ ¿cuantos años tiene un cactus?"

Pierwszy poranek w Salcie uplynal nam na poszukiwaniu hostalu, poniewaz po raz pierwsz zawiedlismy sie Hospitality Club (internetowy serwis, gdzie ludzie oferuja za darmo noclegi podrozujacym). Dom rodziny, ktora nas przyjela, byl w stanie calkowitego rozkladu. Przezylibysmy to jakos, ale gdy okazalo sie, ze zycza sobie dosc spora kwote za pobyt, co jest niezgodne z regulaminem HC, postanowilismy czym predzej czmychac. Z naszego krotkiego pobytu u naszych niedoszlych gopodarzy zapamietamy burka, ktore groznie na wszystkich warczal biegajac po dachu (?!) domostwa.

Dzisiaj bylismy na bardzo wyjatkowej calodniowej wycieczce. Towarzyszyla nam para sympatycznych kanadyjczykow i przewodnik, ktory w trakcie wycieczki umiejetnie w zaleznosci od krajobrazow dobieral muzyke z calego swiata (m.in. z Polski). Ani przez chwile sie nie nudzilismy. W drodze do miejscowosci San Antonio de los Cobres zobaczylismy okazale kaktusy. Kaktus rosnie 1o cm na rok, a niektore mialy okolo 10 m wysokosci. Zagadka dla bystrych - ile lat mialy kaktusy?:) Wzdluz naszej drogi biegly przebiegaly tory slynnego "pociagu posrod chmur", ktory wspina sie az na wysokosc 4000 m.n.p.m.! Bedac na tej wysokosci doswiadczylismy na wlasnej skorze, co to znaczy brak tlenu. Przyspieszone tetno i mdlosci, a my zapomnielismy zabrac zakupionych poprzedniego lisci koki! Okolo poludnia zjechalismy na rozlegly plaskowyrz - puna de Atacama. Punktem kulminacyjnym wycieczki byly solniska - salinas grandes. Ten nieziemski krajobraz cakowicie nas zachwycil! Nieduze baseniki, ktore nas zainteresowaly, okazaly sie byc kopalnia odkrywkowa soli. Poznym popoludniem dotarlismy do gory o siedmiu kolorach "cerro de siete colores". Gora rzeczywicie wielokolorowa, chociaz my doliczylismy sie tylko 4 kolorow. Wspaniale krajobrazy, ktore dzis widzielismy, pozostana w naszej pamieci na zawsze.

...................................................................................................

El primer dia en Salta pasamos buscando un alojamiento porque hospitality club por la primera vez no funciono. La casa de la familia que nos recibia, estaba en el estado del descompuesto total. Cuando nuestros anftriones nos pidieron dinero por la estadia tomamos la decision de irnos cuanto antes. De nuestra corta estancias en la miserable casa vamos a recordar un perro que vivia en el techo.
Hoy hicimos una excursion guiada fenomenal. Nos acompanaba una pareja muy simpatica de Canada y un guia que nos ponia musica de todo el mundo (tambien de Polonia). No nos aburriamos ni un momento. De paso a San Antonio de los Cobres vimos unos cactus enormes de 10 metros de altura. Un cactus crece 10 cm por ano entonces adivinen cuantos anos tenian aquellos? Muy cerca de la carretera estaba via del famoso 'tren de las nubes' que asciende hasta 4000 m.s.n.m. Nosotros a esta altura nos dimos cuenta que es la falta de oxigeno y mareas. La proxima vez no vamos a olvidar las hojas de coca!!! A mediodia bajamos al extenso altiplano - puna de Atacama. El momento mas importante de nuestra excursion eran las salinas grandes. Un paisaje sobrenatural nos encanto! Unas piscinas chicas que nos interesaron, resultaron ser minas de sal. Por la tarde llegamos al cierro de siete colores pero nosotros no encontramos mas que 4 colores. Los paisajes relindos que vimos hoy, vamos a recordar para toda la vida.

MENDOZA, GODOY CRUZ, "sok z pomaranczy/ jugo de naranja"

I znow jestesmy w okolicach miasta Mendoza, tym razem w miejscowosci Godoy Cruz. Mieszkamy u bardzo sympatycznego malzenstwa: Marty i Ramona. Z naszymi gospodarzami poznalismy sie kilka tygodni wczesniej, jeszcze w trakcie naszego wielkiego "rajdu po argentynskich winiarniach". Zaprosili nas do swojego domu, a my skorzystalismy z zaproszenia. Pierwsze co nas uderzylo po wejsciu do mieszkania to mnostwo przedmiotow o dziwnych ksztaltach. Okazalo sie, ze Ramon jest inzynierem, wynalazca oraz rzezbiarzem. Zaskoczyl nas, gdy okazalo sie, ze to on jest autorem miedzy innymi ogromnej rzezby Matki Boskiej, ktora stoi u wjazdu do Mendozy!!!

Naszym gospodarzom najbardziej chcielibysmy podziekowac za wspolnie spedzone wieczory. Przy pizzy, domowej roboty makaronie, salatkach oraz niepowtarzalnym w smaku soku z pomaranczy sluchalismy fantastycznych, z zycia wzietych opowiesci. Szczegolnie zapadla nam w pamiec historia, w jaki sposob zostali para. Miala ona zwiazek ze wspomniana juz rzezba, a niektorzy dopatruja sie w tym zdarzeniu autentycznej interwencji samej Matki Boskiej!

...................................................................................................
Estamos de vuelta en los alrededores de Mendoza, en la ciudad Godoy Cruz. Vivimos en la casa de Marta y Ramon. A nuestros anfitriones conocimos hace unas semanas en una de las bodegas que visitamos. Nos invitaron a su casa y aprovechamos la ocasion.Al entar a su casa, lo que nos sorprendio mas, era un monton de cosas de formas muy interesantes. Resulto que Ramon es un ingeniero, inventor y escultor. Nos quedamos muy sorprendidos cuando nos enteramos que el, es el autor de una estatuta de la Virgen que esta a la entrada a la ciudad de Mendoza!!!

A Marta y Ramon, les queremos agradecer las tardes pasadas juntos. Cenando pizzas, pastas caseras, ensaladas de remolacha y bebiendo jugo de naranjas, escuchabamos interesantes historias de su vida. Lo que vamos a recordar bien es la historia como se hicieron la pareja. Eso tenia mucho que ver con la ya mencionada estatua y alguna gente cree que hasta la misma Virgen intervenia en esta ocasion!

CHILE, "inny kraj/ otro país"

Zupelni inny kraj, zupelnie inni ludzie, nieco chlodniejsi niz w Argentynie, tak jak Pacyfik jest chlodniejszy od Atlantyku. Jestesmy po drugiej stronie Andow, nad Oceanem Spokojnym, w miejscowosci Viña del Mar. Pare dni temu rozstalismy sie z moimi rodzicami, ktorzy kontynuuja swoja podroz na poludnie. Spedzilismy 2 dni w stolicy, Santiago de Chile, ladnym i spokojnym miescie. Latwo zauwazyc roznice w poziomie zycie miedzy Argentyna a Chile, chociazby w ilosci dobrych samochodow, ktore kraza po tutejszych ulicach. Z muzeow i niektorch zabtkow nie udalo nam sie zbyt wiele zobaczyc, poniewaz akurat podczas naszego pobytu wypadl strajk generalny wszystkich pracownikow sluzb publicznych!

Obecnie jestesmy w najbardziej znanym kurorcie chilijskim Viña del Mar. Niestety w Oceanie nie da sie kapac poniewaz temperatura wody wynosi 5-7C a fale osiagaja do 10m wysokosci! Zwiedzilismy za to przylegajace Valparaiso, jeden z najwazniejszych portow na wschodnim Pacyfiku. Jesli Argentyne mozna uznac za Wlochy czy Hiszpanie Ameryki Poludniowej to Chile zostaje ochrzczone "latynoamerykanskimi Niemcami". Wszystko tu jest bardziej uporzadkowane, ustrukturyzowane, a ludzie, zdystansowani, troche mniej przyjazni.
....................................................................................

Otro pais, otra gente. Estamos al otro lado de la Cordillera Andina, al Oceano Pacifico, en la localidad de Viña del Mar. Hace unos dias nos despedimos con mis padres y ellos continuaron su viaje hacia el sur. Pasamos 2 dias en la capital, Santiago de Chile, una ciudad muy linda y bastante tranquila. Desafortunadamente no conseguimos visitar mucho porque resulto que habia un paro (huelga) general de todos los empleados publicos. Ahora estamos en un balneario muy famoso pero no nos podemos bañar porque el agua tiene como 5-7 C y hay olas de casi 10 metros!! Pero aprovechamos para ver Valparaiso, uno de los puesrtos mas importantes en el Pacifico oriental y que queda justo al lado de Viña. Si a Argentina se puede asociar con Italia o España , en nuestra opinion, Chile seria "la Alemania de America Latina".

MENDOZA, "spotkanie z rodzicami/ encuentro con padres"

Piec intensywnych dni spedzonych z moimi rodzicielami, szalonymi podroznikami. Odwiedzilismy wspolnie m.in gorace zrodla Cacheuta. Niesamowite doswiadczenie, nie wiadomo do konca czy bardziej rozgrzana jest woda czy powietrze. No i niezapomniana niedziela w San Martin, gdzie nasz gaucho Luis wygral 2 miejsce w konkursie sprawnosci gauchowskich "corral aparte".

...................................................................................................

Cinco dias muy intensos con mis padres, los viajeros aventureros. Visitamos, entre otros, las Termas de Cacheuta donde uno no sabe si es el agua o el aire que es mas caliente ;) Y el inolvidable domingo en San Martin en las competencias de "Corral Aparte" donde nuestro amigo-gaucho gano el 2 premio. (1 vez mas-Felicitaciones Luis!!)

MENDOZA, TUNUYAN, "wina, wina dajcie!/ mucho vino!"

Jestesmy w Valle de Uco, slynnym regionie winiarskim, okolo 100 km od stolicy prowincji, miasta Mendoza. Tym razem gosci nas Maria Elena, zona i matka, wlascicielka restauracji "La Sultana". Jest bardzo rodzinnie. Poznajemy tez "Sebe", przyjaciela rodziny, tatuazyste, ktoremu w trakcie naszego pobytu urodzil sie dzidzius. Poniewaz o transport publiczny bardzo tu ciezko, poruszamy sie badz na piechote (15 km w prazacym sloncu do najblizszej bodegi), badz lapiac okazje (turystyka winiarska na stopa, tego chyba nikt jeszcze nie wymyslil:) Krajobrazy sa przecudne, bodegi bardzo nowoczesne, piekne i wszystko w nich jest bardzo drogie. Nie wiem jakim cudem do tej pory udalo nam sie nie zaplacic prawie za zadna wizyte i degustacje! Wczesniejsza korespondencja internetowa, jaka prowadzilam przed wyjazdem z wlascicielami, przyniosla efekty. Rozpoznali mnie i wreczyli kilka butelek dobrego wina;)

...................................................................................................
Estamos en Valle de Uco, una famosa region vitivinicola, a unos 100km de la capital de Mendoza. Vivimos en la casa de Maria Elena y su familia. Nuestra anfitriona es una muy buena cocinera y dueña de la restauran "La Sultana" (justo al lado de la casa). Conocimos tambien a Seba, un amigo de la familia y artista, que hace tatuajes. Justo cuando vinimos se le nacio un bebe (mas una vez-Felicitaciones Seba!!!). En esta casa comimos muchos asados, pizzas y frutillas con mistela muy ricos!! El tranporte publico no funciona muy bien en esta zona pues para llegar a las bodegas, inventamos una nueva forma del enoturismo -a dedo :) o en algunos casos el turismo de vino a pie (15km en pleno sol mendocino :) Los paisajes son relindos y las bodegas de aca, muy bonitas, muy modernas y, muy caras. No tengo ni idea como conseguimos no pagar por ninguna visita ni degustacion...O quizas lo de ponerme en contacto con la bodegas antes de venir aca dio resultados? por lo menos en llevarme unas botellitas de vino fino...eso, si. Muchas gracias al Juan Albani de la bodega Salentein y Santiagio Bernal de Lurton por una recepcion tan linda!

MENDOZA, JUNIN, "szkoda wyjezdzac!/ ¡pena irse!:("

To juz nasze ostatnie chwile w Junin i bardzo nam zal, ze musimy stad wyjezdzac. Najchetniej zostalibysmy tu na duuuzo dluzej. Musimy przeciez dac odpoczac naszym kochanym gospodarzom. W tej chwili uczestniczymy w urodzinach taty Jimeny (Mario) i jestesmy pelni podziwu dla sily wiezi rodzinnych jakie istnieja w tym domu. Wszyscy sa dla siebie uprzejmi, zyczliwi, pomocni. Nie ma zadnych niesnasek, zalow, zawisci. Rodzenstwo, mimo ze dorosle i ma juz wlasne rodziny, znajduje co najmniej 3 wymowki w tygodniu zeby sie spotkac i wspolnnie spedzic czas. A w kazda niedziele, zbiera sie cala rodzina na wspolny obiad u rodzicow.

Wczoraj wieczorem Diego (brat Jimeny) zabral nas nad pobliski sztuczny zbiornik (Dique Carrizal) na asado (argentynskie grillowanie) i lowienie ryb. Bylo tak zimno, ze tylko Diego i jego wierny uczen Piotrek, zostali na brzegu z wedkami. Cala reszta (ja, Jimena, Luis i dziewczyna Diego) integrowalismy sie w samochodzie pijac mate, sluchajac argentynskiej muzyki i uczac sie wzajemnie niuansow naszych kultur :) jutro jedziemy w gory, bardziej na poludniowy zachod, do regionu Valle de Uco, gdzie przyjmie nas kolejna osoba z Hospitality Club.

...................................................................................................

Poquito a poco se acerca el final de nuestra estadia en San Martin y nos da mucha pena irnos de aca. Ahora mismo estamos participando en los cumpleaños del papa de Jimena (Mario) y nos encanta ver como todos se llevan bien dentro de esta familia. Las relaciones entre los hermanos, suegros y yernos, cuñados son muy lindas. Incluso nos da un poco de envidia saber que los hermanos, aunque tengan sus propias familias, se encuentran con frecuencia entre la semana y que toda la famila se reune cada domingo en la casa de los padres. Es un milagro que pueden contar consigo y que comparten juntos tantos momentos lindos.

Ayer fuimos al Dique Carrizal para hacer un asadito y pescar. Pedro incluso pesco 2 pescaditos. Yo me quede en el coche con Jime na, Luis y Vanesa para compartir un mate y una clase de palabrotas polaco-española a kas 3 de la noche :) afuera solo quedaron Diego y su fiel aprendiz-Pedro :) Mañana nos vamos al sur-oeste de la provincia, al valle de Uco, donde nos recibira otra persona del Hospitality Club.

MENDOZA, JUNIN, "tyle sie dzieje/ tantas cosas"

Bodegi, imprezy, degustacje wina, tradycyjna kuchnia, przejazdzki konne o zachodzie slonca, zabawa ze zwierzakami na farmie, jazda 20-letnia furgonetka terenowa, ogladanie 3-godzinnego, ostatniego odcinka "Vidas Robadas" (z przstojnym aktorem Facundo Arana!!) oraz niesamowita goscinnosc naszych gospodarzy.
....................................................................................

Bodegas, fiestas, degustacion de vinos, cocina tradicional, paseos a caballo al atardecer, animales en la finca, conduccion de una camioneta de los años 80, emociones al ver el ultimo episodio de "Vidas Robadas" (con Facundo Arana!!) y tanta hospitalidad de parte de nuestros anfitriones.

MENDOZA, JUNIN, "to jest zycie! / ¡eso, si, es vida!"

W koncu wszystko zaczelo sie wspaniale ukladac!

W sobote zostalismy zaproszeni na argentynska impreze urodzinowa, ktora odbywala sie na kempingu:) Do 6 rano objadalismy sie tradycyjnym argentynskim jedzeniem, tanczylismy cumbie i reagetton i na rozne sposoby intergrowalismy sie z lokalna spolecznoscia:) Nastepnego dnia, gdy wylonilismy sie z namiotu, ze wszystkich stron swiata doszedl nas zapach dymu i pieczonego miesa... Parillada (ruszt argentynski)! No tak! Niedziela to dzien rodzinnego grillowania. Nie namyslajac sie dlugo, wyjelismy nasze supermarketowe kielbaski i szybko przylaczylismy sie do jednej z rodzin. Skonczylo sie na tym, ze na sniadanie objedlismy sie nie tylko naszymi kielbaskami, ale tez pyszna wolowinka, kaszanka i roznymi domowymi przetworami, ktore nam zaserwowani poznani przypadkowo ludzie:)

Wieczorem zgarnela nas z kempingu argentynska para, z ktora skontaktowalismy sie przez Hospitality Club (internetowa spolecznosc, gdzie ludzie oferuja podrozujacym darmowe noclegi). Wspaniali ludzie. Mieszkamy teraz na wsi, pod Junin, ok 50 km od Mendozy, w przeuroczym, glinianym domku razem z dwoma psami, piecioma kotami i dwoma klaczami;) Luis i Jimena maja kawalek ziemi gdzie uprawiaja czosnek i lucerne (coz za odmiana od wszechobecnej winorosli!). Dodatkowo, okazalo sie, ze przez przypadek, poznalismy prawdziwego Gaucho (argentynskiego kowboja)! Luis pokazywal nam swoje filmy z konkursow sprawnosci gauchowskich oraz wielodniowych eskapad na koniach przez Andy do Chile. Mozliwe ze niedlugo bedziemy mieli okazje zobaczyc jego umiejetnosci na zywo! Poki co, poznalismy cala najblizsza rodzine Jimeny (tutaj rodziny sa na prawde liczne), probowalismy przeroznych rodzajow wina, zwiedzalismy wielkie i male bodegi, jedlismy przepyszne, tradycyjne potrawy z glinianego pieca i mielismy mnostwo niesamowitych, niezapomnianych przezyc! a zapowiada sie jeszcze wiecej!!!

...................................................................................................
Por fin todo va bien! el sabado, los dueños del camping nos invitaron a la fiesta de cumpleaños de su bebe. Vino mas de 30 gente, toda la familia. Hasta las 6 de la mañana bailabamos cumbia y reagetton, comiamos comida tradicional y nos haciamos muy amigos con los invitados :) Al dia suguiente, cuando nos despertamos, conseguimos participar en una parillada tradicional (hmmm comer carne asada para el desayuno fue una experiencia interesante) Mmm ¡que delicias!Por la tarde nos vinieron a buscar Jimena y Luis, una pareja, con cual nos pusimos en contacto atraves del Hospitality Club. ¡Que gente tan amable! Y ademas ¡¡Luis es un gaucho verdadero!! ¡toma parte en competiciones a caballo! Entonces ahora estamos viviendo en su casa en el campo (con 2 perros, 7 gatos y 2 yeguas :) y nos encanta. Ya encontramos la mayoria de los miembros de la familia, comimos pollos y empandas hechos en horno de adobe (gracias Diego!) y empanadas 'a la Rodrigo ;) , degustamos diferentes tipos de vino, visitamos mas de 10 bodegas y tuvimos un monton de experiencias inolvidables. ¡Y parece que va a ser cada vez mejor!

MENDOZA, COQUIMBITO, "z glebokiej wsi argentynskiej/ Argentina profunda"

Przenieslismy sie na prawdziwa argentynska wies, ok 15 km od Mendozy, na moj teren badan do pracy magisterskiej. Wszystko jest zupelnie inne niz to sobie wyobrazalam i niestety duzo trudniejsze:( Warunki na kempingu mozna uznac za "srednio dobre". Jestesmy na nim sami. Mamy za to szalonych sasiadow za plotem, ktorzy pierszego dnia zaprosili nas na obiad i w koncu bylo tak fajnie ze zostalismy do 2 w nocy. O polnocy urzadzilismy prawdziwa argentynska parillade (grilla), na ktora skladaly sie kielbaski i chleb, oraz wlasnorecznie przyrzodzony majonez :) (sasiad jest kucharzem z Sycylii) A to wszystko w cieniu drzewka oliwnego widokiem na Andy...

...................................................................................................
Estamos conociendo la Argentina profunda...Nos transladamos a un camping, unos 15 km de la ciudad de Mendoza, para hacer mi parte de la investigacion (encuestas en las bodegas). Desafortunadamente todo resulta mucho mas dificil que pensabamos. El camping esta mas o menos bien, no hay nadie aparte de nosotros. Pero por lo menos tenemos unos vecinos simpaticos de una finca al lado. El primer dia nos invitaronh a almorzar y nos gusto tanto que al final nos quedamos hasta las 2 de la noche haciend parilladas en un horno de adobe (el vecino es un cocinero siciliano). Nos sentamos debajo del olivo, comimos esas delicias y admiramos el paisaje de los Andes...

MENDOZA, "dach Ameryki/ techo de América"

Cztery godziny w autobusie i znalezlismy sie w nieziemskim miejscu, Parque Provincial Aconcagua. To wlasnie tutaj, po kilku kilometrach trekkingu po sniegu, dochodzi sie do punktu widokowego skad mozna podziwiac potege najwyzszej gory obu Ameryk. Aconcagua ma wysokosc 6962 m.n.p.m. Widok jest nieziemski. W ktorakolwiek strone nie skierowaloby sie obiektywu... i tak uzyska sie przepiekny pejzaz na zdjeciu.

W drodze powrotnej przekonalismy sie, ze chociaz przewaznie srodki komunikacji nie spiesza sie i docieraja spoznione (tzw. "mañana"), moze sie tez zdazac na odwrot. Chodzi mianowicie o to, ze autobus ktory mial nas zabrac spowrotem do domu o 17.00, odjechal o 16.45....!!! Zmuszeni zostalismy szukac "alternatywnego srodka transportu" i w ten sposob poznalismy bardzo sympatycznego Brazylijczyka, ktory za usmiech zawiozl nas do samej Mendozy.

...................................................................................................

Por fin un dia de descanso del trabajo sobre mi licenciatura nada fructifero...Cuatro horas en un micro y estamos en un sitio encantador- el Parque Provincial de Aconcagua. Despues de unas horas de trekking se puede admirar toda la belleza y majestuosidad del cerro mas alto de ambas Americas (6962 m.n.p.m.). El paisaje es inolvidable, maravilloso!! Donde quiera que dirija mi camara me sale una imagen lindisima...

Hoy tambien aprendimos una cosa nueva. Parece que la mentalidad "mañana" puede funcionar al reves. Al querer tomar nuestro micro de vuelta a Mendoza a las 17.00, nos informaron que el autobus ya se fue hace 15 minutos...!!! Sin embargo, de este modo tuvimos que buscar otra salida para volver a casa y encontramos a un Brasileño muy simpatico que nos llevo en su coche directamente a Mendoza.

MENDOZA, "magiczna podroz/ viaje magica"

To niesamowite jak ten czas leci! Wczoraj skonczyl sie nasz pobyt w Buenos Aires i juz jestesmy 1000 km na zachod od stolicy kraju. Wczoraj doswiadczylismy po raz pierwszy jazdy argentynskim autobusem o niesamowitym standardzie coche-cama. Otoz jest to autobus nocny z rozkladanymi prawie do poziomu wielkimi fotelami, superwygodny, superczysty i superszybki. Do tego przez cala droge mozna korzystac z automatu z kawa, sokami i woda, na wejsciu podawany jest prowiant na podwieczorek. Okolo godziny 23 jest postoj na kolacje (czyli regularny polski obiad:) w restauracji, a od okolo 23.30 wyswietlany jest film na wielkich monitorach. Ok. godziny 9.00 rano, wyspanym i wpoczetym dojezdza sie do celu. To wszystko za rownowartosc ok 150 zl.
Buenos Aires bedziemy wspominac cudownie. Szczegolnie dzieki poznanym ludziom: Robercie i Alberto, naszym przewodnikom po La Boca, Agnieszce za wspaniala noc z tangiem, Diego i Barbarze za asado (argenttynskie grillowanie) z przyjaciolmi no i przede wszystki Lucii za cudowna goscine. Dzieki Tobie czulismy sie jak w domu, u rodziny. Reszte czasu dzielilismy miedzy zwiedzanie i bieganie po bibliotekach i innych instytucjach zwiazanych z naszymi pracami magisterskimi.

Teraz przed nami nowy etap podrozy. Juz cudownie swieci slonce na nasze przywitanie! Poki co zainstalowalismy sie w hostelu i idziemy obejsc miasto. Eh, juz tyle mamy planow! Na pojscie w gory, na rafting, wypozyczenie rowerow, no i objechanie winnic! Coz za wspanialy teren do prac terenowych;)

...................................................................................................
El tiempo pasa volando. Ayer se acabo nuestra estancia en Buenos Aires y ahora estamos ya a 1000km de la capital. Tuvimos la oportunidad de experimentar el coche-cama a larga distancia. Es un autobus nocturno con sillas que se pueden desdoblar casi horizontalmente, como una cama. Es supercomodo, superlimpio y superrapido. Ademas, durante todo el recorrido, puedes tomar cafe, zumos y agua. A la entrada te dan bocadillos para merendar y medialunas para desayunar. ¡A las 23hs hay una parada para cenar en un restaurante! Desde las 23 ponen una peli en pantallas grandes. Cuando llegas a las 9.00 de la mañana a tu destino, te sientes descansado porque el viaje tan comodo. Todo eso te sale por unos 50 euros (1000 km!)

Lo pasamos bomba en Buenos Aires. Sobre todo gracias a toda esa gente tan amable que conocimos: Roberta y Alberto que nos llevaron y guiaron por La Boca, Agnieszka por la inolvidable noche de tango, Diego y Barbara por invitarnos al asado con sus amigos y sobre todo gracias a Lucia que nos invito a su casa y nos cuido como sus propios hijos. Por el resto del tiempo, estabamos visitando la ciudad y preparando cosas para nuestras tesis.

Ahora empieza la otra etapa de nuestro viaje. De momento nos instalamos en un hostal y ahora vamos a dar una vuelta por la ciudad. El sol ya esta brillando a nuestra bienvenida :) Tenemos tantos planes! Queremos hacer senderismo por las montañas, el rafting, alquilar biciletas...y por supuesto visitar las bodegas. ¡Que lugar tan genial para hacer trabajo de campo!

BUENOS AIRES, "pierwsze wrazenia/ primeras impresiones"

Po dosc dlugo przebiegajacej aklimatyzacji (glownie problemy zoladkowe), pare wrazen z pierwszych dni w stolicy.
Miasto jest O - L - B - R - Z - Y - M - I - E. Na ulicach panuje nieokielznany chaos. Ruch kolowy rzadzi sie wlasnymi zasadami, ludzie sa tylko dodatkiem, ktory usiluje przezyc, przechodzac przez ulice. O dziwo istnieje w tym wszystkim jakas niewytlumaczalna dla nas plynnosc i synchronizacja...
Miasto wielokulturowe, ale na ulicach dominuje bialy kolor skory (potomkowie europejskich imigrantow). Mimo to, zdecydowanie wyrozniamy sie z tlumu (wzrost, kolor wlosow i oczu).
Porteños (mieszkancy Bs. As.) sa na pierwsz rzut okaz bardzo ciepli, zyczliwi, usmiechnieci.

...................................................................................................
Despues de un largo tiempo de aclimatacion (tuvimos problemas con la "panza" ;) finalmente paso nuestras primeras impresiones.
La ciudad es E - N - O - R - M - E. El transito, infernal. No tengo la menor idea como la gente sobrevive en ese caos de coches, autobuses, taxis, motos, bicicletas y peatones. Sin embargo ese desorden esta de algun modo sincronisado...
Es multicultural pero por las calles se ve sobre todo gente con piel blanca (hijos y nietos de los imigrantes europeos). No obstante, se nota que no somos de aqui (color de los ojos y de cabello).
Los Porteños parecen muy amables, sonrientes, cariñosos.

BUENOS AIRES, "jestesmy!/ llegamos!"

To niesamowite...
Tyle miesiecy czekania, kazdy dzien, godzina, minuta przepelniona mysleniem o tej pieknej chwili; chwili, w ktorej postawimy stopy na kontynencie poludniowoamerykanskim. Tyle wyobrazen, oczekiwan, snucia marzen o tej polrocznej podrozy i w koncu marzenie sie spelnia! Oczywiscie wszystko dopiero przed nami, ale ten poczatek jest dla nas wyjatkowy, osobisty. Jestesmy ok. 10 000 km od domu a wszystkie te egzotyczne nazwy, jak Buenos Aires, Iguazù, Patagonia, Andy, niedlugo beda czescia naszej codziennosci. I bedziemy je chlonac wszystkimi zmyslami, cieszyc sie kazda chwila i wykorzystywac kazda sekunde dana nam podczas tej wspanialej przygody!!!
Bardzo dziekujemy ekipie pozegnalnej: Malgosi, Kasi i Mateuszowi oraz Piotrkowi. To bylo bardzo wzruszajace!
Noc, ktora przszlo nam spedzic na lotnisku we Frankfurcie, minela bardzo spokojnie. Nawet dalo sie troche pospac.
Dzis pierwszy dzien w miescie o magicznej dla ucha nazwie Buenos Aires. Lucia od poczatku wspaniale nas ugoscila. Dzisiaj zabrala nas na zwiedzanie najnowszej czesci tej wielkiej metropolii, Puerto Madero. Stary port, ktory obecnie przeksztalca sie w luksusowa dzielnice biurowcow i apartamentowcow. Ogladalismy tez stara "Fragata Sarmiento", ktora jest dla argentynczkow czms takim, jak dla nas"Dar Pomorza". W powietrzu czuc wiosne, wszystko zaczyna kwitnac, jest bardzo przyjemnie. Nie powiem, ze nie odczuwamy jeszcze skutkow podrozy i "jet-lagu" co troszke utrudnia odbior rzeczywistosci. Niestety jest nam niedobrze na zoladkach;(
...................................................................................................
Es increible...
Tantos meses de esperar. Cada dia, minuto, segundo en pensar a que llega este momento. El momento en que ponemos nuestros pies sobre esta tierra. Tanto tiempo en soñar con este viaje...y finalmente aqui estamos!! Ahora mismo se esta cumpliendo nuestro sueño. Por supuesto sole hemos comenzado, pero es un comienzo casi simbolico. Estamos a mas de 10 000km de casa y todos estos nombres tan exoticos-Buenos Aires, Iguazu, Patagonia, los Andes- luego formaran parte de nuestra vida cotidiana. Vamos a aprovechar cada segundo durante esta aventura tan fabulosa!!!
La noche en el aeropuerto de Frankfurt paso tranquilamente. Incluso conseguimos dormir un rato :)
Hoy pasamos el primer dia en esta magnifica ciudad. Lucia es una anfitriona divina y hoy nos llevo a visitar una parte de la metropolis. Fuimos a ver el puerto antiguo que ahora se esta recontruyendo para un barrio moderno de rascacielos y apartamentos carisimos. Se llama Puerto Madero. Se nota tambien que comienza la primavera. Las temperaturas muy suaves y todo empieza a florecer. Sin embargo, nosotros todavia sentimos el "jet-lag" y otras consecuencias del viaje y del cambio brusco del clima, comida etc. (yo con problemas de estomago ;( que nos impide un poquito percebir la realidad...

WARSZAWA, "przygotowania/ preparativos"

Przygotowania do wyprawy trwaja... Poki co, niestety leze chora w lozku :( Nie moge jednak uwierzyc, ze wylot juz w ten czwartek!
...................................................................................................
Los preparativos a plena marcha... Lo malo es que me enferme :( No puedo creer que partimos ya el jueves!!